Τι αλήθεια, άρα γε, ημπορεί να προσφέρη ο πτωχός ανθρώπινος λόγος στο κεφαλαιώδες ζήτημα των λογισμών, όταν η ιδία η Αγία Γραφή επισημαίνη: “Ο γαρ λογισμός των μεν αρετών εστίν ηγεμών, των δε παθών αυτοκράτωρ. Επιθεωρείτε τοίνυν πρώτον δια των κωλυτικών της σωφροσύνης έργων, ότι αυτοδέσποτός εστι των παθών ο λογισμός”; Δηλαδή, “ο λογισμός είναι αφ’ ενός μεν οδηγός των αρετών, αφ’ ετέρου δε κυρίαρχος και εξουσιαστής των παθών. Παρατηρείτε λοιπόν πρώτον, ότι δια των έργων τα οποία εμποδίζουν την σωφροσύνη, ο κακός λογισμός είναι απολύτως κύριος και δεσπότης επάνω στα πάθη”. […]
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.