ΕΠΙ ΤΗΝ ΛΥΧΝΙΑΝ ΑΡΜΟΣ

Που οδηγείται ο άνθρωπος σήμερα, όταν θέλει να προχωρεί μόνος, χωρίς Θεό, εμπιστευόμενος μόνο στη δική του νοημοσύνη και στις παρωθήσεις της καρδιάς του; Πετυχαίνει ο άνθρωπος την ελευθερία της υπάρξεώς του, όταν η μεγάλη σύγχρονη μηχανή τον κάνει ένα εξάρτημά της, ένα απρόσωπο ανταλλακτικό; Ή όταν ο άνθρωπος γίνεται άθυρμα της εικονικής οικονομίας των Τραπεζών και των Χρηματιστηρίων; Ή η γυναίκα ελευθερώνεται, όταν κάτω από το πρόσχημα, ορισμένες φορές, των ίσων δικαιωμάτων και ίσων καθηκόντων, αναγκάζεται να εργάζεται σε βαρειές, ανθυγιεινές και επικίνδυνες εργασίες; Δεν βλέπομε εδώ μια τάση, που θέλει να εξομοιώσει και τον άνδρα και την γυναίκα με κάποιο τρίτο είδος ανθρώπου; Να τους εξομοιώσει δηλ. με μια ύπαρξη χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, οπότε δεν θα υπάρχει πια η δυνατότητα αλληλοσυμπληρώσεως. Η δυνατότητα δηλ. της συναρμόσεως ενός ζεύγους με μια αμοιβαιότητα σχέσεων, αλλά θα πρόκειται για μια ύπαρξη κατάλληλη για να υπηρετεί τις ανώνυμες δυνάμεις του κράτους, της εξουσίας, της οικονομίας, της τεχνολογίας. Αυτό το ερώτημα το αφήνω ανοικτό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)