ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ (ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ) Ι. Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

(Ἀπόσπασμα ἀπό ἐπιστολή γιά … τήν ἀλλοίωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ)
Ἡ ἐπιφανειακή καί θεωρητική γνώση τῆς πίστεως παραμένει σκοτεινή καί συγκεχυμένη γιά τόν ἄνθρωπο πού δέν τήν κατανοεῖ οὐσιαστικά μέσω τῆς πράξεως διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σέ τέτοια κατάσταση σκοτισμοῦ καί συγχύσεως βλέπουμε σήμερα πολλούς πού θεωροῦνται χριστιανοί καί μάλιστα διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπ’ αὐτούς ἄλλος ἀμφισβητεῖ τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα ἀναφέρονται στό Εὐαγγέλιο, ἄλλος ἀποδέχεται ἕνα τμῆμα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, ἀπορρίπτοντας τήν ὑπόλοιπη, ἄλλος δέν πιστεύει στήν ὕπαρξη τῶν δαιμόνων καί ἄλλος, ἀδυνατώντας νά ξεχωρίσει τά ἔργα τῆς πίστεως ἀπό τά ἔργα τῆς πεσμένης ἀνθρωπίνης φύσεως, νομίζει πώς ὅλοι θά σωθοῦν γιά τίς καλές τους πράξεις… Ἔτσι, ἀπό ἀνθρώπινα χείλη πολύ σπάνια θ’ ἀκούσεις ἀληθινό λόγο Θεοῦ καί πολύ συχνά παραποιημένο λόγο Θεοῦ. Νά ποιά εἶναι ἡ πιό βαριά ἀπ’ ὅλες τίς συμφορές πού βρῆκαν τούς χριστιανούς στό πέρασμα τῶν αἰώνων: ἡ ἀλλοίωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.