Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΚΑ ΕΝ ΠΛΩ

“Κρίμα που δεν μπορείς να μιλήσεις και να μου εξηγήσεις κάτι”, ομολόγησε ο Πετρόβιτς. “Γιατί συχνά σκέφτομαι: η ζωή είναι μόνο εδώ ή υπάρχει και παραπέρα”, έδειξε με το χέρι μέχρις εκεί που έφτανε το φως από τους προβολείς του αυτοκινήτου. “Υπάρχει κάτι άλλο; Αν υπάρχει, τότε εμένα με βλέπω για τον άδη. Ναι, μην κουνάς το κεφάλι. Σου μιλάω σοβαρά. Α, θα βγάλω το άχτι μου εκεί!”.
Ο μοναχός κοίταξε τον οδηγό με φανερή έκπληξη. “Ενδιαφέρον, ε!;”, συνέχισε, “Ε λοιπόν, έχω επινοήσει έναν ειδικό άδη για μένα. Θα ζητήσω απ’ τον διάβολο ένα συγκεκριμένο πόστο υπευθυνότητας, θα κόβω κούτσουρα και θα τροφοδοτώ τη φωτιά κάτω από τα καζάνια, θα παρακαλέσω να πάω στα καζάνια που θα βράζουν οι πολιτικοί”…
Κι αυτός ο μοναχός, ο π. Αλιόσα; Αμέσως στον παράδεισο; Ποιος ξέρει τι του συνέβη στο παρελθόν, γιατί ντύθηκε στα μαύρα και πήδηξε έξω από αυτό το παραγεμισμένο λεωφορείο που λέγεται “ζωή”… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)