ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ΑΘΩΣ

Κάθε βιβλίο, ως αντικείμενο, είναι στατικό· ο αναγνώστης το θέτει σε κίνησι, μια κίνησι κατ’ αρχήν σωματική κι έπειτα νοητική, που μεταβάλλει το γράμμα σε πνεύμα.
Το έργο του αββά Ισαάκ αναφαίνεται από το βάθος του χρόνου, για να μείνη εντός μας, σαν παρουσία παντοτινά πιστή που μας μεταφέρει στο επέκεινα· όπως μια εικόνα, μας θεωρεί από εκείνο το επέκεινα· επομένως, εφ’ όσον του το επιτρέπωμε, το βιβλίο μας μελετά, δρα εντός μας, μας χειρουργεί.
Η ανάγνωσι του έργου του αββά Ισαάκ απαιτεί μία αναδρομή στον χρόνο: ομιλεί άλλο ιδίωμα, το οποίο οφείλομε να κατανοήσωμε ως έχει, με το πνεύμα του, με τις δικές του λέξεις. Η δυσκολία είναι τριπλή: η γλώσσα είναι η Κοινή· η σύνταξι, σημιτική· και όσον αφορά το λεξιλόγιο, αν και οι περισσότερες λέξεις του κειμένου είναι γνωστές, ο σημερινός αναγνώστης δυσκολεύεται ωστόσο να συλλάβη το νόημα. Επιβάλλεται μεταφραστική εργασία για την αποκατάστασι του αρχικού νοήματος, ακολουθώντας το πνεύμα του πονήσαντος και την πνευματική του προοπτική.
Οφείλομε να μην εγκλωβίσωμε το κείμενο σε προδιατεταγμένα σχήματα ή κατηγορίες, να μην το μεταβάλωμε σε σύστημα· οφείλομε να μην το τεμαχίζωμε για να διαλέξωμε το κομμάτι της αρεσκείας μας· οφείλομε να το προσεγγίσωμε σφαιρικά, ως ένα αδιάσπαστο σύνολο: “Μηδείς λάβη και εξοίση λόγον γυμνόν εκ των λόγων ημών και αφήση το υπόλοιπον, και κρατήση αυτόν εν ταις χερσίν αυτού ανοήτως…”. […] (Από την έκδοση)