ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ ΟΙ ΕΠΩΝΥΜΟΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΒΙΟΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

«Δίκαιος ανήρ ο ελεών όλην την ημέραν», ψάλλει διδακτικά η αγία μας Εκκλησία και η θεόπνευστη φωνή του προφήτου και βασιλέως Δαυίδ διακηρύττει διαχρονικά διαμέσου των αιώνων: «εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι, και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα». Δύο μεγάλα πνευματικά αναστήματα προβάλλονται στην παρούσα έκδοση της μονής μας, στα οποία η Εκκλησία δικαιωματικά απέδωκε τον τίτλο του «ελεήμονος».
Ο μεν άγιος Ιωάννης, γνήσιο θρέμμα της αρχαίας Αμαθούντος και πολιούχος της πόλεώς μας, διέπρεψε ως πατριάρχης Αλεξανδρείας με την αγιότητα του βίου του. Διακατεχόμενος από φλογερή αγάπη προς κάθε άνθρωπο, σκόρπιζε απλόχερα, χωρίς ορθολογικούς συλλογισμούς, την ελεημοσύνη του. Έδινε πέντε και λάμβανε πενήντα, χάριζε δέκα και πλούτιζε χιλιάδες. Η θεία χάρις που πλούσια ενοίκησε στην πονόψυχη καρδιά του, την μετέβαλε σε αστείρευτη πηγή ελέους και φιλανθρωπίας.
Ο δε Άγιος Φιλάρετος, επέλεξε να αγωνιστεί στο στάδιο της έγγαμης κοινωνικής ζωής. Νικώντας την ανθρώπινη λογική με την θερμή πίστη του στον Χριστό είχε διαπλατύνει τόσο την ύπαρξή του με τις αμέτρητες ελεημοσύνες, ώστε να καταστεί σκεύος εκλεκτόν του παναγίου Πνεύματος. Αφού είχε σκορπίσει στους φτωχούς αδελφούς του και τα τελευταία απομεινάρια από τα υλικά αγαθά του, υπέμεινε αγόγγυστα τους εξευτελισμούς και τις ύβρεις των ιδίων των οικογενών του. Ο δε ελεήμων Κύριος αντιδόξασε τον νέο Ιώβ, και σ’ αυτή την ζωή και πολύ περισσότερο στην αιώνια. […]