ΨΑΛΜΟΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ "Η ΖΩΗ"

Κανένα άλλο θεόπνευστον βιβλίον, όσον το βιβλίον των Ψαλμών, δεν εχρησιμοποιείτο και δεν χρησιμοποιείται, όχι μόνον υπό των Εβραίων, αλλά και υπό των Χριστιανών. Οι Εβραίοι εις τας συναγωγάς αυτών, εις τον ναόν των, εις τας τελετάς και πανηγύρεις, εις τας οικίας των και κατά τας εις Ιερουσαλήμ ευλαβείς αποδημίας των, οικογενειακώς και ατομικώς, έκαμνον πυκνήν χρήσιν των Ψαλμών. Η χριστιανική Εκκλησία, από της ημέρας της ιδρύσεώς της και εντεύθεν, χρησιμοποιεί πλουσιώτατα τους ψαλμούς. Εις την θείαν λειτουργίαν, εις τον όρθρον, εις όλα τα μυστήρια, εις όλας τας ιεράς τελετάς προτάσσει ή εντάσσει πάντοτε ψαλμούς, εκτός των ψαλμικών στίχων, τους οποίους έχει ενσωματώσει εις τας αναρίθμητους ευχάς της. Αλλά και οι πιστοί ως άτομα χρησιμοποιούν συχνότατα είτε ως προσευχήν είτε ως ιεράν μελέτην, είτε ως ευλαβή ψυχαγωγίαν, τους Ψαλμούς. Αυτός άλλωστε ο Κύριος προς διδασκαλίαν των άλλων, εις τεκμηρίωσιν της θεότητός του και της Λυτρωτικής παρά Θεού Πατρός αποστολής του, εις τονισμόν όλων, τα οποία έπραττεν, εχρησιμοποίει Ψαλμούς, παλμικός στίχος ήτο η τελευταία φράσις, που εξήλθε από το πάντιμον στόμα του επί του σταυρού, “Πάτερ, εις χείράς σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου” (λ’ 6, Λουκ. κγ’ 46) […]