ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ

Ένας επιστήμονας καθίσταται διανοούμενος όταν μπορεί να συνδέσει την επιστημονική γνώση του με τον δημόσιο λόγο και  με τη λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών. Ο Δημήτρης Λινός προσέρχεται στην άσκηση αυτή με τρεις ιδιότητες, φαινομενικά αντιφατικές, που συγκλίνουν. Είναι ταυτοχρόνως ένας ακαδημαϊκά καταξιωμένος μάχιμος χειρουργός υψηλής εξειδίκευσης και μεγάλης εμπειρίας που κινείται με την ίδια άνεση στο ελληνικό και το αμερικανικό πανεπιστημιακό περιβάλλον, ένας ενεργός πολίτης που ενδιαφέρεται για μεγάλα δημόσια ζητήματα, όπως η υγεία και η εκπαίδευση, διαθέτοντας τον ευρύ ορίζοντα του πολίτη του κόσμου, ένας πιστός χριστιανός που νιώθει την ανάγκη όχι μόνο να ομολογήσει την πίστη του αλλά και να εισέλθει στα ενδότερα του παραπετάσματος για να διακονήσει ως κληρικός, χωρίς όμως να χάνει τις θύραθεν ευαισθησίες του και ιδίως την πλουραλιστική και ανοικτή θεώρηση του κόσμου.

Η σύνθεση είναι δύσκολη και η ισορροπία λεπτή, γιατί κάθε όψη του πολυπρισματικού αυτού προσώπου κρίνεται από άλλο ακροατήριο, σε διαφορετικά συνήθως συμφραζόμενα. Τώρα όλα τα πιθανά ακροατήρια καλούνται να συνυπολογίσουν όλες τις πτυχές και τις πτυχώσεις ενός δημοσίου λόγου που δεδηλωμένα κινείται σε πολλά επίπεδα ταυτοχρόνως. Ο συγγραφέας των κειμένων που συγκροτούν τον τόμο αυτόν, προειδοποιεί όμως πάντα τον αναγνώστη για τις συντρέχουσες ιδιότητές του. Στον αναγνώστη συνεπώς εναπόκειται να προσλάβει και να κρίνει.

Πριν από λίγους μήνες είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τον συγγραφέα σε ένα κύκλο σεμιναρίων που διευθύνει με γενικό θέμα τη σχέση θρησκείας και ιατρικής, για τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στη χριστιανική αφενός και τη συνταγματική αφετέρου αντίληψη περί βιοηθικής. Συνάντησα έναν εξαιρετικό οικοδεσπότη και έναν ακαδημαϊκά απροκατάληπτο συνομιλητή.

Η υγεία, η παιδεία, η θρησκεία, η Ελλάδα, η διασπορά και προφανώς η επικαιρότητα είναι τα κεφάλαια στα οποία κατατάσσονται τα κείμενα του τόμου. Αυτά είναι όμως και τα μεγάλα κεφάλαια της ζωής και της δράσης του συγγραφέα. Φαίνεται πώς ισχύει η διαπίστωση ότι κάθε βιβλίο, ακόμη και το πιο τεχνικό, είναι κατά βάθος αυτοβιογραφικού χαρακτήρα. Η συγκρότηση του τόμου προσδίδει άλλωστε διάρκεια στα κείμενα, τα συσχετίζει, μας επιτρέπει να δούμε τη ματιά με την οποία ο Δημήτρης Λινός βλέπει τη μεγάλη εικόνα, ακόμη και όταν αυτή σχηματίζεται με ψηφίδες. Ελπίζω να συνεχίσει με τον ίδιο διακριτικό ζήλο και την ίδια υψηλή ποιότητα τις δημόσιες παρεμβάσεις του.