ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ ΣΩΤΗΡ

Η θυσία του Χριστού ήταν θυσία λογική, επειδή ακριβώς με όλη τη θέλησή του δέχθηκε το ποτήριο του θανάτου και δεν αντιστάθηκε σ’ αυτό, όπως αντιστέκονται, όταν σφάζονται, τα ζώα, που δεν έχουν λογικό. Η θυσία του ήταν θυσία λογική και επειδή ακόμη ήξερε καλά τον σκοπό για τον οποίο θυσιαζόταν, αφού ο ίδιος είπε ότι ήλθε για να δώσει τη ζωή του “λύτρον αντί πολλών” (Μάρκ. ι’ 45).
Μια τέτοια λοιπόν λογική θυσία απαιτείται να προσφέρουμε κι εμείς, ενωμένοι βέβαια με τον Χριστό. Θυσία δηλαδή υπακοής μέχρι θανάτου. Θυσία που συντελείται με τη νέκρωση του παλαιού ανθρώπου αφενός, την ομοίωση σε όλα με τον Χριστό αφετέρου. Θυσία του εαυτού μας ολόκληρου, ο οποίος με την ενσωμάτωσή του στο Χριστό έγινε νέος άνθρωπος. Νήπιος στην αρχή, αλλά που διαρκώς αυξάνεται, έως ότου γίνει τέλειος και φθάσει “εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφ. δ’ 13).