Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ ΕΝ ΠΛΩ

Μήπως η χριστιανική εκκλησία είναι κάτι σαν μετεωρίτης που έπεσε στη γη από άλλο σύμπαν; Μήπως, δηλαδή είναι κάτι φτιαγμένο, τετελεσμένο και ως εκ τούτου άσχετο ουσιαστικά προς τον χώρο και τον χρόνο γύρω του; Το βιβλίο αυτό απαντά “όχι”. Προσεγγίζει την εκκλησία ως μια πραγματικότητα η οποία φτιάχνεται έχοντας τον κόσμο ως πρώτη ύλη της· όχι απλώς ως περιτύλιγμά της. Η μαρτυρία που έχει να δώσει η εκκλησία λαμβάνει μέσα στην ιστορία πολλές μορφές. Και κάθε φορά πρόκειται για μια σχοινοβασία μεταξύ αγιοσύνης και διαστροφής. Η εκκλησία, δηλαδή, καλείται κάθε στιγμή να αποφασίζει αν θα είναι μια παρουσία που θα φέρνει καλά μαντάτα (αυτό δεν σημαίνει η λέξη «ευαγγέλιο»;) ή, αντιθέτως, μια περιπολία που θα αστυνομεύει τις κοινωνίες. Είναι τα ύψη και τα βάθη της ιεραποστολής… (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)