ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΩ ΟΛΟ ΤΟΝ ΒΟΣΠΟΡΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Όταν ένα μικρό βιβλίο 22 χρόνων αναζητείται στα βιβλιοπωλεία επιμόνως, οπότε εκδίδεται για έκτη φορά, αυτό σημαίνει ότι περιέχει κάτι που συγκινεί τον αναγνώστη. Αυτό το «κάτι» είναι «η πασών των πόλεων Άνασσα». Η βασίλισσα πασών των πόλεων της οικουμένης, η Κωνσταντινούπολις· αυτή που θαυμάζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο αρχιεπίσκοπός της: «Ω Κωνσταντίνου κλεινόν έδος μεγάλου, οπλοτέρη Ρώμη, τόσσον προφέρουσα πολήων, οσσάτιον γαίης ουρανός αστερόεις» (ποίημα ι’), δηλαδή: «Ω δοξασμένη καθέδρα του μεγάλου Κωνσταντίνου, νεώτερη Ρώμη, που τόσον ξεπερνάς κάθε άλλη πόλι, όσο την γη ο αστροστόλιστος ουρανός».
Μνήμες αλησμόνητες, ρωμέικη καύχησις, δάκρυα, χαρά, στεναγμοί άλάλητοι, χριστιανική καύχησις, ζωή λειτουργική, τρόμος ποδών, χτύποι καρδιάς, συναισθήματα ανάμικτα, και πλείστα άλλα που ο κάλαμος καθημένου εις ψυχρόν γραφείον αδυνατεί να καταγράψη, αυτά είναι η Πόλις.
Δικαίως ο γνήσιος ρωμηός, αλλ’ ουχί ο στενόκαρδος ελλαδικός, όταν ομιλεί για «Πόλι», εννοεί μόνον αυτήν και όχι άλλη.
Ο άσημος συγγραφέας πίνει και πίνει και πίνει χρόνια τώρα απ’ το νερό του Βοσπόρου, και δεν ξεδιψά. Έχει τόσα να του πη και ακόμη αγνοεί, που θα πίνει μέχρι τελευταίας του πνοής, και διψασμένος θα πεθάνει… (