Το κάλλος, το ωραίο και η ομορφιά αποτελούν κατηγορίες της αισθητικής. Για αρκετά χρόνια, εσχάτως, και σε αντίθεση με τα παραδεδομένα, η Ορθόδοξη ζωή βιώθηκε και η Ορθόδοξη θεολογία λειτούργησε ξεκομμένη από το κάλλος και τις αλλοιώσεις που αυτό εισάγει στον τρόπο ύπαρξης. Το κάλλος παραδόθηκε αποκλειστικά στο χώρο της οποιασδήποτε αισθητικής και η Εκκλησία με τη θεολογία της έμειναν χωρίς τη δύναμη του ωραίου και συνεπώς χωρίς αισθητική. Και τούτο φαίνεται και στηρίζεται στην άποψη ότι η θεολογία και η ζωή που την προβάλλει δεν έχουν ανάγκη αισθητικής.
Μέσα από αυτό το συμπόσιο και με τις εισηγήσεις αυτού του τόμου, γίνεται προσπάθεια να επανασυνδεθεί η θεολογία με την τέχνη και να προβληθεί η Ορθόδοξη θεολογία του κάλλους, αυτό που μέσα από παρόμοιες αλλά όχι κατανάγκην ταυτόσημες και ταυτοούσιες διαδικασίες η Δύση ονομάζει “αισθητική θεολογία”. Η αρχή, -παρότι το ήμισυ του παντός, δεν είναι τέλος, γι’ αυτό και παραμένει πάντα ατελής-ελλιπής.
Greek
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.