ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΘΕΟΥ ΙΝΔΙΚΤΟΣ

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ, ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο Γέροντας Αιμιλιανός, βαθύτατα πεπεισμένος ότι ο δίκαιος “μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν”, πάντα προέτρεπε τα τέκνα του να αντιμετωπίζουν την ασθένεια και τον θάνατο ως υιοί Θεού. Θεωρούσε δε τόσο αυτονόητη την παρουσία του πόνου στην ζωή του πιστού, ώστε έλεγε πως “μόνον αν μας ξεχάση ο Θεός ή αν εμείς ξεχάσωμε τον Θεόν, υπάρχει ενδεχόμενο να μείνωμε χωρίς πόνο και χωρίς τους κτύπους μιας ασθενείας”. Οι κατηχήσεις και ομιλίες του περί ασθενείας και θανάτου, που εν πολλοίς απορρέουν από κάποιο σημαντικό γεγονός, αποτελούν το περιεχόμενο του παρόντος τόμου, και έχουν απευθυνθή είτε προς τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, είτε προς τις μοναχές του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού Ορμυλίας, είτε προς τους εν τω κόσμω πιστούς, κατά τα έτη 1975-1990. Οι ως άνω ομιλίες και κατηχήσεις παρατίθενται με κατά το δυνατόν θεματική αλληλουχία. Με τον τρόπο αυτό δίδεται η ευκαιρία να συμπορευθούμε με τον ομιλητή, αφ’ ενός μεν στα ύψη της τελειότητος και ακριβείας, αφ’ ετέρου δε στα βάθη της οικονομίας, όπου ο Γέροντας αγκαλιάζει την ανθρώπινη αδυναμία, παρηγορεί, ενθουσιάζει και ενδυναμώνει. […]