ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΝ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Για σένα που πενθείς, λαβωμένος από τον βαρύ πόνο του θανάτου προσφιλούς σου, πήρα να γράψω τούτο το βιβλίο.

Όχι σαν μια, πολύ καλή ίσως, επιστημονική, ψυχολογική ή φιλοσοφική μελέτη πάνω σε τούτο το δύσκολο, το οδυνηρό, το δυσερμήνευτο θέμα. Σαν ένα λογοτεχνικό ή θεολογικό δοκίμιο για το βαρύ τραύμα, που προξενεί στην καρδιά ο πόνος για το χωρισμό ενός πολυαγαπημένου προσώπου , παιδιού ή αδελφού, συζύγου ή πατέρα, μάνας ή αδελφής. Όχι.

Αδελφικά δυο λόγια μιας καρδιάς, που την πέρασε δίκοπο μαχαίρι – ο πόνος για τον θάνατο μυριαγάπητων προσώπων, και την ξέσκισε, και την λάβωσε – της καρδιάς μου, στην δική σου πληγωμένη καρδιά θέλω να γράψω, τη ματωμένη καρδιά σου. […] (Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)