ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΕΝ ΠΛΩ

Η μνήμη είναι ανάμνηση· είναι κι ανάσταση και πτώση· όταν σεργιανάς στα μονοπάτια της δεν γνωρίζεις τον προορισμό, ούτε τον σκοπό ούτε το νόημα. Κι αυτό έχει οπωσδήποτε τη γοητεία του.
Η μνήμη μπορεί να γίνει δύναμη μπορεί κι αδυναμία. Τι μπορεί να ανακόψει τη δύναμή της; Το παρόν; Το όνειρο του μέλλοντος; Θα ήθελα να είχα μνήμη δυνατή, μην ξεχαστώ, να μην ξεχάσω ποτέ. Να θυμάμαι τ’ ασήμαντα, τα καθημερινά που έφτιαξαν την υπέροχη σύνθεσή σου, τα καθημερινά που ήσουν εσύ.
Σ’ εσένα ανακάλυψα πόσο σύνθετο είναι να είσαι απλός, πόσο μεγάλο να είσαι μικρός, πόσο εκκωφαντικό θόρυβο κάνει η σιωπή, σαν τον εκκωφαντικό θόρυβο της απουσίας σου, σαν την εκκωφαντική σιωπή της τελευταίας στιγμής…
Θα γράψω κάτι για εμένα. Δεν ξέρω αν θα είναι χρήσιμο σε άλλους. Θα είναι η μοναδική μου προσφορά, το μοναδικό μου δώρο… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)